Skargi na zaburzenia snu są jednymi z najczęstszych w praktyce psychiatrycznej. Zwykle ich obecność wiąże się z jakimś zaburzeniem psychicznym, jednak nie zawsze. Dobra diagnostyka jest podstawą znalezienia skutecznego leczenia.

Bezsenność rozpoznaje się w przypadku trudności w zasypianiu, trzymaniu snu lub budzenia się zbyt wcześnie. Również wtedy gdy sen jest nieregenerujący lub złej jakości. A w dzień utrzymują się objawy bezsenności.

Objawy bezsenności

W dzień stwierdzić można zmęczenie i ogólne złe samopoczucie, którym towarzyszą zaburzenia uwagi lub pamięci. Funkcjonowanie społeczne lub zawodowe jest upośledzone. Często pojawia obniżenie nastroju lub drażliwość, senność, spadek motywacji , energii, inicjatywy. W konsekwencji dochodzi do błędów lub wypadków w pracy lub podczas prowadzenia pojazdów. Somatyczne objawy towarzyszące to bóle głowy i objawy żołądkowo-jelitowe. Wśród towarzyszących bezsenności problemów zdrowotnych najczęstsze to depresja i nadciśnienie tętnicze. Wystąpienie incydentów wieńcowych u osób cierpiących na bezsenność jest 4 x wyższe.

Leczenie bezsenności

Celem leczenia bezsenności jest przede wszystkim poprawa funkcjonowania w dzień. Leczenie pierwszego rzutu obejmuje metody niefarmakologiczne. Są to kontrola bodźców, ograniczenie snu, przestrzeganie zasad higieny snu, a także techniki relaksacyjne, sprzężenie zwrotne i terapia poznawcza. Leczenie farmakologiczne przynosi dość szybkie efekty, jednak część leków ma silny potencjał uzależniający. Terapia poznawczo-behawioralna zaś daje efekt odroczony w czasie, jednakże trwały.