Schizofrenia to grupa stanów chorobowych o zróżnicowanym obrazie i różnorodnym przebiegu klinicznym. Ich cechą wspólną jest dezorganizacja czynności psychicznych i długotrwały przebieg niosący ryzyko dezadaptacji życiowej. Choruje ok 1 % populacji niezależnie od regionu świata. Z pewnością najłatwiej kojarzą się z tą chorobą objawy wytwórcze. Objawy wytwórcze (psychotyczne) to między innymi urojenia nasyłania , odciągania czy odsłonięcia myśli, urojenia oddziaływania, dziwaczne urojenia, omamy słuchowe w postacie głosów komentujących lub dyskutujących. W konsekwencji przysłaniają one jednak objawy negatywne, stanowiące trzon tej choroby.  Objawy deficytowe (negatywne) obejmują ograniczenie, zubożenie, ujednostajnienie myślenia i wypowiedzi, reakcji uczuciowych, motywacji i działań. I w konsekwencji to objawy negatywne najbardziej przyczyniają się do ograniczenia funkcjonowania pacjenta w wielu aspektach. Jedynym znanym czynnikiem, który może poprawić rokowanie w tej chorobie jest skuteczne leczenie farmakologiczne pierwszego epizodu tej choroby przez minimum 2 lata. Ważna jest również psychoedukacja pacjenta i jego rodziny.