Zaburzenia odżywiania (w tym anoreksja, bulimia) stanowią wyzwanie nie tylko dla lekarzy. W społeczeństwach zachodnich zaburzenia odżywiania stanowią odzwierciedlenie faktu przypisywania ogromnego znaczenia jedzeniu i ciału. Do najczęściej występujących zaburzeń odżywiania zalicza się anoreksję (anorexia nervosa, jadłowstręt psychiczny) i bulimię (bulimia nervosa, żarłoczność psychiczna). Jadłowstręt psychiczny (anoreksja) należy do zaburzeń psychicznych powodujących największą śmiertelność (15-25%). Wieloczynnikowa etiologia anoreksji obejmuje czynniki biologiczne, osobowościowe, społeczno-kulturowe i rodzinne – ich prawidłowa diagnoza jest istotna dla zaplanowania skutecznej terapii. Podobnie rzecz ma się w przypadku bulimii, choć poziom śmiertelności jest niższy niż w anoreksji – nieleczone zaburzenie może doprowadzić do destabilizacji funkcjonowania, rozwoju depresji, uzależnienia od substancji psychoaktywnych. Terapia bulimii obejmuje psychoterapię, terapię rodzin oraz leczenie farmakologiczne.