Zaburzenia afektywne dwubiegunowe to grupa nawracających zaburzeń afektywnych, w których przebiegu występują przeciwstawne zaburzenia nastroju i aktywności: zespoły depresyjne i maniakalne/hipomaniakalne. Początek choroby przypada zwykle na okres między 20 a 30 r.ż. Częściej pierwszym epizodem jest depresja. Jednakże choroba afektywna dwubiegunowa bywa nierozpoznawana przez wiele lat do czasu epizodu o bardzo dużym nasileniu. Przede wszystkim warto podkreślić że u 90 % osób po pierwszym epizodzie pojawią się następne, z czego u połowy w ciąg 2 lat. Objawy maniakalne obejmują :

• nastrój podwyższony lub drażliwy w stopniu zdecydowanie nieprawidłowym dla danej osoby
• wzmożoną aktywność lub niepokój fizyczny
• zmniejszoną potrzebę snu
• wzmożoną rozmowność
• również łatwą odwracalność uwagi i trudność w koncentracji
• wzmożona łatwość kontaktu z innymi i brak dystansu
• zwiększona aktywność seksualna
• co z pewnością najbardziej uderza w rodziny – lekkomyślne wydatki oraz inne zachowania lekkomyślne i mało odpowiedzialne

Objawy depresyjne:

• obniżony nastrój utrzymujący się przez większość dnia
• zmniejszona energia i zwiększona męczliwość
• utrata zainteresowań lub zadowolenia w zakresie aktywności, które zwykle sprawiają przyjemność
• Zaburzenia snu i łaknienia
• także spadek zaufania lub szacunku do siebie
• nieracjonalne poczcie wyrzutów sumienia
• nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie
• skargi na zmniejszoną zdolność myślenia lub skupienia się lub jej przejawy

Choroba afektywna dwubiegunowa jest chorobą przewlekłą o trudnym do przewidzenia przebiegu. Okresy remisji, nawroty, zmiany faz – wszystko jest kwestią indywidualną i trudną do oszacowania rokowniczego. Jednakże dobrze dobrane leczenie stabilizujące nastrój pozwoli utrzymać chorobę w ryzach . Dobra współpraca lekarza i terapeuty z pacjentem jest gwarantem pomyślnego przebiegu choroby.